Πάντα θέλατε να αδυνάτισετε εύκολα... αν όμως έχετε χάσει κιλά χωρίς αλλαγή στη δίαιτα, μήπως να ανη
Πλησιάζει καλοκαίρι και το τελευταίο διάστημα μπορεί να χάσατε βάρος χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Κάποιοι από εσάς ενδεχομένως και χωρίς καμιά μεταβολή της όρεξης ή ακόμα και με αύξηση της. Θείο δώρο να τρως ότι θέλεις και να μη βάζεις κιλά ή μήπως όχι; Τι μπορεί να κρύβεται; Πότε πρέπει να ανησυχήσετε;
Το σωματικό βάρος μπορεί να παρουσιάζει φυσιολογικές διακυμάνσεις κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Γνωρίζουμε, άλλωστε, ότι μπορεί να διαπιστωθούν αποκλίσεις του 1 kg από τη μια μέρα στην άλλη μετά από διαδοχικές μετρήσεις. Υπό αυτή τη λογική, ως κλινικά σημαντική απώλεια βάρους θεωρείται η απώλεια 5% του βάρους μας χωρίς να το θέλουμε.
Καταρχάς, σημαντικό στοιχείο για την εκτίμηση της αιτίας της απώλειας βάρους είναι η αξιολόγηση των διαιτητικών συνηθειών μας και συγκεκριμένα η συχνότητα, η ποσότητα και η κατανομή των γευμάτων μας στη διάρκεια του 24ώρου. Αυτή μπορεί να μας δώσει χρήσιμες πληροφορίες προκειμένου να εκτιμηθεί αν η απώλεια βάρους οφείλεται σε μεταβολή αυτών των συνηθειών ή αν κρύβεται κάτι άλλο από κάτω.
Οι πιθανές μεταβολές της όρεξης σε σχέση με την απώλεια βάρους μπορούν να μας κατευθύνουν σχετικά με την πιθανή αιτιολογία της απώλειας βάρους.
Έτσι, απώλεια βάρους που συνοδεύεται από ανορεξία μπορεί να υπάρχει σε:
- χρόνιες λοιμώξεις (π.χ. φυματίωση, βρουκέλλωση κλπ)
- χρόνιες φλεγμονώδεις νόσους (π.χ. ρευματοειδής αρθρίτιδα, φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου)
- χρόνιες ανεπάρκειες οργάνων (π.χ. καρδιακή ανεπάρκεια, νεφρικά ανεπάρκεια κλπ)
- κακοήθη νεοπλάσματα
- ενδοκρινοπάθειες (π.χ. επινιφριδιακή ανεπάρκεια)
- ψυχογενή αίτια (π.χ. κατάθλιψη, αγχώδης διαταραχή, νευρική ανορεξία)
Απώλεια βάρους χωρίς ανορεξία μπορεί να υπάρχει σε:
- υπερθυρεοειδισμό
- σακχαρώδη διαβήτη
- σύνδρομα δυσαπορρόφησης
Ενώ, αντίθετα, ανορεξία χωρίς απώλεια βάρους μπορεί να υπάρχει σε:
- βαρυ υποθυρεοειδισμο - μυξοίδημα
- σε ορισμένες περιπτώσεις υστερίας
Από τα παραπάνω βλέπουμε ότι η απώλεια βάρους από μόνη της είναι μη ειδικό σημείο και μπορεί να οφείλεται σε οργανικά ή μη αίτια. Σαφέστατα, ωφείλει να συνεκτιμηθεί με την πιθανή ύπαρξη άλλων συμπτωμάτων και σημείων από τον ιατρό. Η απόδοσή της σε ψυχογενή αίτια θα πρέπει να γίνεται εξ αποκλεισμού, εφόσον εξεταστούν και αποκλειστούν όλα τα πιθανά οργανικά αίτια.
Ως μη ειδικό σύμπτωμα που μπορεί να υποκρύπτει σημαντική υποκείμενη νοσηρότητα θα πρέπει να το παρακολουθούμε και να το λαμβάνουμε πάντα υπόψη επιδιώκοντας ιατρική συμβουλή.
